Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Γιατί όχι;


Στα εγκαίνεια την Disney World ένας δημοσιογράφος που παραβρέθηκε είπε στο γιο του Walt Disney.  "Κρίμα που δεν έζησε ο πατέρας σου να το δει."  Για να πάρει την εξής απάντηση:  "Το είδε.  Γι'αυτό μπορείτε κι εσείς σήμερα και το βλέπετε!"


Ο George Bernard Shaw λέει: "Μερικοί άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα έτσι όπως είναι και αναρωτιούνται γιατί;  Εγώ ονειρεύομαι πράγματα που δεν έχουν υπάρξει και αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;
Τη στιγμή που όλοι γύρω μου προσπαθούν να αποδεχτούν πως η ζωή είναι δύσκολη και λόγω της κρίσης η κατάσταση θα χειροτερεύει συνεχώς, εγώ αντιδρώ και ονειρεύομαι μια εύκολη ζωή μέσα στη χλιδή και στον πλούτο για μένα και τα παιδιά μου.  Γιατί όχι;
Όταν οι περισσότεροι επιλέγουν να ζήσουν μέσα στην ασφάλεια του κουτιού τους εγώ αποφασίζω πως τώρα είναι η στιγμή να ρισκάρω.  Να κάνω κάτι που λίγοι θα κάνουν και να ζήσω μια ζωή που λίγοι θα ζήσουν.  Γιατί όχι;

Όταν οι περισσότεροι νέοι γονείς υστερικά πιέζουν τα παιδιά τους να διαβάζουν περισσότερο να πάρουν καλούς βαθμούς σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που σκοπό έχει να δημιουργεί υπαλλήλους, εγώ θα φροντίσω να δώσω στα παιδιά μου οικονομική μόρφωση σπρώχνοντάς τα να δημιουργήσουν δικές τους επιχειρήσεις.  Να ρισκάρουν και να παράγουν πλούτο για τον εαυτό τους.  Όχι για κάποιον άλλο. Να διαβάζουν βιβλία προσωπικής ανάπτυξης.  Αντί να εμπιστευτώ την μόρφωσή τους σε ακατάρτιστους δασκάλους οι οποίοι παρεπιπτόντως υπάλληλοι του συστήματος είναι κι αυτοί, θα την εμπιστευτώ στον Robert Kiyosaki, τον John Maxwell, τον John Assaraf, τον David Schwartz, τον Napoleon Hill, τον Jim Rohn, τον Brian Tracy, τον Og Mandino, τον Dale Carnegie, τον Les Giblin, τον Stephen Covey, τον Wayne Dyer, τον Deepek Chopra, τον Bob Proctor, τον Antony Robbins, τον Gregg Bradden, τον Eckhart Tolle, τον Les Brown.  Κι ας μην αποκτήσουν ποτέ κανένα πτυχίο.  Και θα τα ενθαρρύνω να ονειρεύονται.  Γιατί όχι;
Την ώρα που οι περισσότεροι κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους και τη δική τους επιβίωση, εγώ σκέφτομαι πώς να βοηθήσω όσο περισσότερους ανθρώπους μπορώ να αποκτήσουν ό,τι αξίζουν στη ζωή τους και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, αναδεικνύοντας τα προτερήματα και τις αμέτρητες δυνατότητές τους.  Τα πάντα είναι δυνατά!  Γιατί όχι;

Ο David Schwartz λέει:  "Κοιτάξτε τα πράγματα όχι όπως είναι, αλλά όπως μπορούν να γίνουν.  Ο οραματισμός προσθέτει αξία στα πάντα.  Ένας άνθρωπος που σκέπτεται μεγαλόπνοα, πάντα οραματίζεται το μέλλον.  Δεν ικανοποιείται με το παρόν." 
Αποφασίζω λοιπόν τα εξής:  
Είμαι πάντα ευγνώμων για τα μοναδικά χαρίσματα που μου έδωσε ο Θεός μου.  Την πολύτιμη υγεία μου, μια αντίληψη να διακρίνω το σωστό, μια κριτική σκέψη για να ανιχνεύω τις ευκαιρίες που μου φέρνει στο δρόμο μου, μια δημιουργική σκέψη για να σχεδιάζω το μέλλον μου, μια τεράστια ψυχική δύναμη να προχωράω πάντα μπροστά αγνοώντας τις δυσκολίες και τα εμπόδια και μια ακεραιότητα για να μην βλάπτω άλλους ανθρώπους στην πορεία μου και να μην ξεφεύγω από τις αξίες και τις αρχές μου.
Ονειρεύομαι πάντα μια καλύτερη ζωή για μένα και τους ανθρώπους που αγαπώ, και δραστηριοποιούμαι βάζοντας στόχους που με φέρνουν όλο και πιο κοντά στα όνειρά μου.  Αγωνίζομαι μέχρι να τα επιτύχω και δεν σταματώ μέχρι να τα εκπληρώσω.
Ζω μέσα στην ευμάρεια, και τον πλούτο.  Οικονομικό και ψυχικό πλούτο.  Ζω μια ευτυχισμένη ζωή και βοηθώ πάντα τους συνανθρώπους μου.  Συναντώ σημαντικούς ανθρώπους και ακολουθώ το παράδειγμά τους.  Μορφώνομαι δια βίου και εμπνέομαι από τους μέντορές μου.  Βιώνω την αγάπη όλων των ανθρώπων γύρω μου.
Δεν υπάρχει τίποτα που να αδυνατώ να αποκτήσω με τα χρήματά μου, ταξιδεύω όλο τον κόσμο και η ζωή μου είναι γεμάτη, συναρπαστική και περιπετειώδης.

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;  Δική μου δεν είναι;  Δικά μου δεν είναι τα όνειρα;  Δεν τα έκλεψα από κανέναν!  Δεν είμαι κλέφτης ονείρων.  Μην προσπαθήσει κανείς να κλέψει τα δικά μου.  Όλοι έχουμε το δικαίωμα να ονειρευόμαστε μια καλύτερη ζωή.  Όλοι έχουμε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας.  ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;

Γιατί να μην έχω ένα σπίτι ενός εκατομμυρίου ευρώ δίπλα στη Θάλασσα;  Γιατί να μην φτιάξω μια επιχείρηση σε όλο τον κόσμο;  Γιατί να μην οδηγώ τα καλύτερα αυτοκίνητα;  Γιατί να μην μεγαλώσω εγώ τα παιδιά μου;  Γιατί να μην έχουν πρότυπο εμένα αντί για μια διασημότητα αμφιβόλου ηθικής;  Γιατί να μην περνάω τον περισσότερο χρόνο ταξιδεύοντας με την οικογένειά μου;  Γιατί να μην ζήσω τη ζωή μου με πάθος και όπως την ονειρεύομαι;  ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;


«Καθώς οραματίζεστε το μέλλον σας μη φοβάστε να βλέπετε τον ουρανό.  Κανείς δεν πραγματοποίησε περισσότερα από αυτά που σχεδίασε.» - David Schwartz

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Να παραγγείλουμε απ'έξω; Εγώ θα φάω ένα βιβλίο...σκέτο!

Όπως σας υποσχέθηκα σήμερα θα μιλήσω για "εκκούσια πλύση εγκεφάλου", σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης.  Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τις διατροφικές συνήθειες του εγκεφάλου μας έτσι ώστε να συρρικνώσουμε τις αρνητικές "εθνικές οδούς" και να δημιουργήσουμε θετικά "μονοπάτια" μέσα στους νευρώνες του τέλειου υπολογιστή μας;

Ίσως κάποιοι σκέφτεστε τι λέει αυτός τώρα;  Θα μου κάνει πλύση εγκεφάλου;  Δεν θέλω κανείς να ελέγχει το μυαλό μου.  Θέλω μόνος μου να αποφασίζω τι θα ταϊσω το μυαλό μου.  Θέλω μόνος μου να ανακαλύπτω τις αλήθειες της ζωής.  Και έχετε δίκιο.  Αυτό ακριβώς θέλω να πω.  Γίνετε εσείς κύριοι του μυαλού, και της ζωής σας.  Επιλέξτε μόνοι σας την τροφή που θα του δώσετε.
Γιατί όσο και να μας ενοχλεί να το ακούμε, η πραγματικότητα είναι πως οι περισσότεροι δεν είμαστε αυτή τη στιγμή κύριοι του μυαλού μας.  Έχουμε ασυνείδητα παραχωρήσει τον έλεγχο σε άλλους.  Και μας βολεύει αυτό.  Έχει γίνει συνήθειά μας.  Και δεν κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε.  Καμμιά φορά είναι πιο εύκολο να αποφασίζει άλλος για εμάς.  Μας ξαλαφρώνει από την ευθύνη.  Αλλά έχει τεράστιο κόστος.

Θέλουμε δεν θέλουμε όλοι δεχόμαστε καθημερινά "πλύση εγκεφάλου".  Δεχόμαστε κάθε μέρα αρνητικά μυνήματα από το περιβάλλον, τους φίλους μας, τους συγγενείς, το σχολείο, τις εφημερίδες, και κυρίως από την τηλεόραση.  Τον "ηλεκτρονικό μειωτή εισοδήματος".  Κάθε μέρα παραχωρούμε το δικαίωμα σε ακατάλληλους ανθρώπους να πληκτρολογούν αρνητικότητα στον υπολογιστή μας.  Μας περνάνε το μύνημα πως ζούμε σε μια δύσκολη εποχή.  "Περνάμε κρίση."  "Καθίστε στα αυγά σας."  "Προσέξτε γιατί τα πράγματα θα χειροτερέψουν."  Και ζούμε μέσα στη ζώνη άνεσής μας όπως οι κάτοικοι της κοινότητας του Truman (The Truman Show).  Παραλυμένοι από το φόβο.  Μουδιασμένοι.  Είμαστε ελεύθεροι να δημιουργήσουμε τη ζωή μας όπως θέλουμε αλλά δεν κάνουμε τίποτα.

Πώς λοιπόν μπορούμε να πάρουμε τον έλεγχο;  Που μπορούμε να βρούμε σωστή πνευματική τροφή;  Πρώτα από όλα χρειάζεται να κλείσουμε την τηλεόραση.  Να πούμε όχι στην καταστροφολογία.  Όχι στην εύκολη εύπεπτη πνευματική τροφή.  Να επιλέξουμε να ξεπλύνουμε το μυαλό μας από την αρνητικότητα.  Να συρρικνώσουμε τις "εθνικές οδούς" που μας οδηγούν σε αδιέξοδο.  Να επιλέξουμε εμείς τι είδους "πλύση εγκεφάλου" θα κάνουμε.  Τι πνευματική τροφή  θα δώσουμε στο μυαλό μας.

Και που πουλάνε σωστή πνευματική τροφή;  Στα βιβλιοπωλεία!  Ξέρω πολύ καλά πως δεν είναι η πιο αγαπημένη λέξη για τους περισσότερους.  Γιατί έτσι ακριβώς ήμουν κι εγώ μέχρι πριν από 17 χρόνια.  Έλεγα "ζητήστε μου ό,τι θέλετε εκτός από το να διαβάσω".  Άκουγα διάβασμα και ύψωνα τους δυο δείκτες των χεριών μου στο σχήμα του σταυρού...να διώξω το κακό!  Αλλά το κόστος του να μην αλλάξουμε συνήθειες είναι μεγάλο.  Κανείς δεν είπε πως η αλλαγή είναι εύκολη.  Είναι όμως απαραίτητη.  Και επειδή αλλάζεις μια συνήθεια μόνο με μια καινούργια συνήθεια, η αλλαγή θα μας πάρει λίγο χρόνο έτσι ώστε η εθνική οδός "Δεν μου αρέσει το διάβασμα" να αντικατασταθεί από το μονοπάτι "Το διάβασμα και η αυτοβελτίωσή μου είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον μου αλλά και για το μέλλον των παιδιών μου".  Χρειάζεται να νιώσουμε μέσα μας την σπουδαιότητα της αξίας του διαβάσματος.  Και αυτό που συνέβη σε μένα είναι πως τώρα πια δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς να διαβάζω βιβλία προσωπικής ανάπτυξης.  Ένας εκδοτικός οίκος που είναι πλούσιος σε βιβλία προσωπικής ανάπτυξης είναι ο ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ.  Ξεκινήστε άμεσα να ταϊζετε το μυαλό σας θετική σκέψη.  Δεν μπορείτε να υποστείτε το κόστος να μην το κάνετε.  Ένα καλό βιβλίο για να ξεκινήσει κανείς και ταυτόχρονα να βοηθηθεί στο να συνειδητοποιήσει την αξία του διαβάσματος είναι το βιβλίο του Burke Hedges "Πλουτίστε Διαβάζοντας".

Κάποιος είπε πως "πλούτος στη ζωή είναι οι άνθρωποι που γνωρίζεις και τα βιβλία που διαβάζεις".
Σωστά μαντεύετε πως ένας συμπληρωματικός (όχι εναλλακτικός) τρόπος να βρείτε σωστή πνευματική τροφή είναι η συναναστροφή με θετικούς, επιτυχημένους και σημαντικούς ανθρώπους.  Υπάρχουν σε αρκετά σημεία στην Ελλάδα σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης.  Ενημερωθείτε για αυτά.  Επιλέξτε αυτά που έχουν οικονομική συμμετοχή.  Όχι δωρεάν.  Χρειάζεται η αξία να πληρωθεί έτσι ώστε να εκτιμηθεί.  Εκεί...συχνάζουν οι θετικοί άνθρωποι.  Εκεί βρίσκεται συγκεντρωμένη η επιτυχία.  Εκεί ρέει άφθονη θετική ενέργεια και μπορεί κανείς να κάνει ένα ντουζάκι μέσα της...  Αυτή η συναναστροφή είναι επίσης ζωτικής σημασίας.  Όπως λέει και μια παροιμία "Όποιος βαδίζει με τους σοφούς, γίνεται σοφός".

Κάποια στιγμή είχα ακούσει ένα σχόλιο από κάποιον "αρνητή" ή αλλιώς "κλέφτη ονείρων".  Είχε σχολιάσει τις δραστηριότητες αυτού του είδους ως εξής:  "Τι σας κάνουν σ'αυτά τα σεμινάρια που πηγαίνετε;  Πλύση εγκεφάλου;  Σας δίνουν τίποτα και πίνετε;"  Κι εγώ του απάντησα "Ναι φυσικά!  Και μάλιστα με την συγκατάθεσή μας.  Και περνάμε απίστευτα!  Και μαθαίνουμε πως όλα είναι δυνατά στη ζωή.  Οτι είναι θεμιτό να ονειρευόμαστε και να διεκδικούμε το καλύτερο στη ζωή μας.  Νιώθουμε πολύ ωραία.  Εγώ θα κάνω αυτό.  Εσύ δες τηλεόραση."



Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Ο υπολογιστής μου πεινάει συνεχώς...

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε προικισμένοι από τη φύση με έναν τέλειο υπολογιστή, ανώτερο από το πιο εξελιγμένο μηχάνημα που έχει δημιουργηθεί.  Το μυαλό μας.  Είναι το σπουδαιότερο περιουσιακό μας στοιχείο.  Δυστυχώς όμως το 95% των ανθρώπων δεν συνειδητοποιούμε την αξία του, και δεν του δίνουμε την προσοχή που χρειάζεται.  Δεν το καλλιεργούμε και το αφήνουμε να υποσιτίζεται.  Γιατί κάθε μέρα που ξυπνάει πεινάει.  Μας ζητάει να φάει και εμείς το ταϊζουμε πρόχειρο φαγητό.  Σκουπίδια.  Ανοίγουμε την τηλεόραση.  Δεν του δίνουμε σωστή τροφή.  Του δίνουμε εύκολη, εύπεπτη, ανθυγειινή και κακής ποιότητας τροφή.  Και το χειρότερο από όλα είναι πως δεν συνειδητοποιούμε πως από τα ίδια σκουπίδια που ταϊζουμε το δικό μας μυαλό, τρέφεται και το μυαλό των παιδιών μας!...
Δεν συνειδητοποιούμε πως η πνευματική τροφή είναι σημαντικότερη από την βιολογική τροφή.
Από έρευνες έχει αποδειχτεί πως τα πρώτα 5 χρόνια της ζωής ενός παιδιού, οι κύριοι χειριστές του πληκτρολογίου του τέλειου αυτού υπολογιστή είναι οι γονείς.  Έχουμε την ευκαιρία να πληκτρολογίσουμε τα σωστά δεδομένα μέσα σε αυτά τα 5 πρώτα χρόνια.  Μετά, ο υπολογιστής του αποκτά κοινή χρήση από πολλούς χειριστές.  Το σχολείο, τους δασκάλους, τους φίλους, τους συγγενείς.  Το παιδί αρχίζει να αποκτά πρότυπα πέρα από τους γονείς οι οποίοι γίνονται οι κύριοι χειριστές του υπολογιστή του.
Ότι πληκτρολογούμε στα 5 πρώτα χρόνια δημιουργούν μέσα από τους νευρώνες ένα μονοπατάκι που λέγεται "Σ'αγαπώ πολύ!"  "Είσαι πολύ έξυπνος"  "Είσαι πολύ όμορφη"  "Μπράβο!"  "Δεν πειράζει δοκίμασε ξανά και θα τα καταφέρεις".  "Μπορείς να πετύχεις οτιδήποτε"  "Σε εμπιστεύομαι"  Ή έχει τη μορφή επιβράβευσης για κάτι που κατάφερε.  Και έτσι ο υπολογιστής προγραμματίζεται "Είμαι σημαντικός!  Με αγαπάνε.  Είμαι χρήσιμος και ικανός.  Μπορώ να πετύχω ό,τι θέλω στη ζωή μου.  Επιτυχία=επιβράβευση".  Γιατί όσο περισσότερες φορές επαναλαμβάνονται τα μυνήματα, το αρχικό μονοπάτι αποκτά κίνηση και μετατρέπεται σιγά σιγά σε εθνική οδό που λέγεται "Είμαι ευφυής, ικανός, αγαπητός και χρήσιμος"

Ή λέγεται "Είσαι ίδιος με τον πατέρα σου...άχρηστος"  "Η δασκάλα μας είπε ότι δεν τα παίρνει τα γράμματα"  "Ο αδερφός σου είναι πιο έξυπνος".  Ή έχει τη μορφή τιμωρίας και πόνου για μια ζημιά που έκανε π.χ. ένα χαστούκι για ένα ποτήρι που έσπασε και ο υπολογιστής προγραμματίζεται "Τα αντικείμενα είναι πιο σημαντικά από εμένα."  "Όλα είναι δύσκολα"  "Ό,τι και να κάνω δεν είναι αρκετό για σένα (για να με αποδέχεσαι και να με αγαπάς)"  "Δεν τα παίρνω εύκολα τα γράμματα".
Έτσι αν επιχειρήσει να κάνει κάτι σημαντικό και δεν τα καταφέρει με την πρώτη, αμέσως στο μυαλό του προβάλλει τη δικαιολογία που έχει γίνει με τη συχνή χρήση εθνική οδός ότι "Δεν πειράζει έτσι κι αλλιώς και ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε πως δεν είμαι για μεγάλα πράγματα".  Έτσι παραιτείται οριστικά από την προσπάθεια.  Δεν ξαναεπιχειρεί τίποτα.  Πολλά παιδιά καταλήγουν και σε ακραίες μορφές παραίτησης (ναρκωτικά, απομόνωση στην εικονική πραγματικότητα, αλκοόλ, αυτοκτονία).
Και όλα ξεκινάνε από το δικό μας εγωισμό.  Είμαστε υπεράνω.  Ανεπίδευτοι μαθήσεως.  Τα ξέρουμε όλα.  Δεν φροντίζουμε να δώσουμε σωστή τροφή στο δικό μας τέλειο υπολογιστή.  Στο αεροπλάνο οι οδηγίες λένε: "Σε περίπτωση αποσυμπίεσης της καμπίνας, οι γονείς πρώτα να φορέσουν τη δική τους μάσκα και μετά να βοηθήσουν τα παιδιά τους να βάλουν τη δική τους."
Ο David Schwartz λέει:  "Ένα μυαλό που θρέφεται μόνο από τον εαυτό του πολύ συχνά υποσιτίζεται, γίνεται αδύναμο και ανίκανο να δημιουργήσει προοδευτική σκέψη.  Οι άλλοι μας δίνουν μια υπέροχη πνευματική τροφή."

      Δυστυχώς οι περισσότεροι έχουμε προγραμματίσει λάθος τους υπολογιστές μας.  Τα καλά νέα είναι πως αν μια εθνική οδός χρησιμοποιείται όλο και λιγότερο, συρρικνώνεται.  Σιγά σιγά μετατρέπεται σε μονοπάτι.  Το οδόστρωμα διαβρώνεται και αρχίζουν να φυτρώνουν χόρτα.  Μετά από καιρό τίποτα δεν θυμίζει πως υπήρχε εκεί μια εθνική οδός.  Μπορούμε να αντικαταστήσουμε τις αρνητικές εθνικές οδούς με θετικά μονοπατάκια.  Αλλά αυτό θα είναι το θέμα της επόμενης ανάρτησης.
      Όσο αναπτύσσεται η τεχνολογία και ο ανταγωνισμός στο χώρο εργασίας και γενικά στο εμπόριο γίνεται όλο και μεγαλύτερος, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη να βοηθήσουμε τα νέα παιδιά, δίνοντάς τους όλα τα εφόδια για να επιβιώσουν.  Το κόστος είναι πολύ μεγάλο για όσους αρνούνται να το συνειδητοποιήσουν.  Αυτό θα συμβεί από τη βάση αξιών που παίρνουν από τους γονείς.  Αν οι γονείς είμαστε εγωιστές και δεν παραδεχόμαστε ότι ο κόσμος και η πληροφόρηση τρέχει με ταχύτητα φωτός και μας έχει προσπεράσει και χρειαζόμαστε να είμαστε ανοιχτοί στη μάθηση και στην αλλαγή απλά καταδικάζουμε τα παιδιά μας.  Επειδή αγαπάμε πιο πολύ τον εαυτούλη μας.  Δεν θέλουμε να βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας.  Χρειάζεται να δεχτούμε πως δεν είμαστε παντογνώστες έτσι ώστε να δώσουμε περιθώρια στον εαυτό μας να διδαχτούμε.  Τι μπορείς να διδάξεις κάποιον με κλειστό μυαλό που τα ξέρει όλα;
      Κάποιος είπε "Ένα μυαλό είναι όπως ένα αλεξίπτωτο.  Για να λειτουργεί σωστά πρέπει να είναι ανοιχτό". 
      Την επόμενη φορά θα γράψω για "εκκούσια πλύση εγκεφάλου".  Πώς μπορούμε ξεπλύνουμε την αρνητική σκέψη και να στρώσουμε τις θετικές εθνικές οδούς μέσα στους νευρώνες του τέλειου υπολογιστή μας.

 

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Και αυτό θα περάσει...

Ένας μεγάλος και τρανός βασιλιάς της Περσίας συγκέντρωσε όλους τους σοφούς της χώρας του και τους ανέθεσε να του φτιάξουν ένα χρυσό δαχτυλίδι που να τον κάνει χαρούμενο όταν είναι πολύ λυπημένος και να τον κάνει σκεπτικό όταν είναι ενθουσιασμένος.   Μετά από αρκετό καιρό σκέψης και συμβουλίων του έφεραν ένα δαχτυλίδι με την εξής επιγραφή:  "Και αυτό θα περάσει."

Όλοι μας χρειαζόμαστε μια υπενθύμιση σε περιόδους της ζωής μας που βιώνουμε ακραία συναισθήματα όπως απόγνωση, απογοήτευση, θλίψη, αγωνία, θυμό, μίσος, ενθουσιασμό, ευφορία, υπερηφάνια, ευησυχασμό.  Πως τα πάντα είναι παροδικά.  Όταν νιώθουμε τρωτοί να παίρνουμε δύναμη και όταν νιώθουμε άτρωτοι να γινόμαστε μετριόφρονες.

Χρειάζεται να εκτιμάμε ό,τι έχουμε στη ζωή μας και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη σήμερα.  Αύριο είναι μια άλλη μέρα.  Ακόμα κι αν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, ακόμα κι αν παρασυρόμαστε να λέμε πως η ζωή δεν μας φέρεται δίκαια, πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας πως υπάρχουν πάντα χειρότερες καταστάσεις και μεγαλύτερες δυσκολίες από τη δική μας και να ευχαριστούμε το σύμπαν για αυτά που απλόχερα μας δίνει κάθε φορά που το δικαιούμαστε και το ζητάμε.  Οι δυσκολίες μας κάνουν καλύτερους και μας οπλίζουν με εμπειρίες.  Ακόμα και για αυτό πρέπει να είμαστε ευγνώμονες.  Για την εμπειρία που αποκτήσαμε χθες και για την ευκαιρία να προσπαθήσουμε ξανά και αύριο.  Για κάποιους ανθρώπους δεν θα υπάρξει αύριο.  Γι'αυτό καλό είναι να ζούμε την κάθε μας ημέρα σαν να είναι η τελευταία.  Να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας.  Και να ευχαριστούμε το σύμπαν (ή το Θεό αν προτιμάτε) που μας ξημέρωσε και τη σημερινή ημέρα.  

Έχουμε ακούσει μαρτυρίες ανθρώπων μετά από μια πολύ δύσκολη εμπειρία όπου κινδύνεψε η ζωή τους αλλά επέζησαν και μιλάνε για το πώς έχουν αναθεωρήσει τα πάντα στη ζωή τους και ζουν κάθε μέρα στο έπακρο.  Δεν χρειάζεται πρώτα να κινδυνεύσει η ζωή μας και μετά να νιώσουμε ευγνωμοσύνη.  Η ζωή ούτως ή άλλως είναι ένα δώρο.  Το μεγαλύτερο δώρο!
Αλλά και όταν όλα πηγαίνουν όπως θέλουμε πρέπει να μην ξεχνάμε να ευχαριστήσουμε το σύμπαν για την γενναιοδωρία του.  Να ευχαριστούμε πάντα όσους μας βοηθούν και μας στηρίζουν και να μην γινόμαστε αλαζόνες.  Μια γνωστή παροιμία λέει: "Κανένας άνθρωπος δεν αποτελεί νησί από μόνος του."  Κανείς δεν είναι αυτόφωτος.  Όλοι έχουμε γύρω μας ανθρώπους που μας αγαπάνε, μας στηρίζουν στις δυσκολίες και μας βοηθάνε.  Ένα ευχαριστώ είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε.  Όχι για τη βοήθεια μόνο.  Αλλά για το ότι οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν στη ζωή μας και την κάνουν πιο πλούσια.  Πιο όμορφη.  Μπορούμε να τους χαρίσουμε ένα χαμόγελο.   Ένα χαμόγελο δεν στοιχίζει τίποτε, όμως δημιουργεί πολλά.  Πλουτίζει αυτούς που το παίρνουν, χωρίς να φτωχαίνει αυτούς που το δίνουν.  Μοιράστε χαμόγελα στους γύρω σας!  Μοιράστε χαμόγελα στη ζωή!  Και να είστε σίγουροι πως η ζωή θα σας ανταποδώσει το χαμόγελο. 

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Αγαπήστε με Πάθος!

Εχθές άκουσα μια από τις πιο όμορφες φιλοφρονήσεις που έχω ακούσει ποτέ.  Μια κυρία την οποία δεν έχω συναντήσει παρά μόνο μέσα από μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, μου είπε πως αποφάσισε να συνεργαστεί μαζί μου γιατί ένιωσε πως αγαπώ πολύ αυτό που κάνω!  Προσπάθησα να σκεφτώ αν έχω ξανακούσει ποτέ κάτι τόσο όμορφο και θυμήθηκα πως ναι.  Είχα ακούσει κάτι παρόμοιο με άλλα λόγια.  Μου είχε πει κάποτε ένας κύριος πως μιλάω με "φανατισμό" για αυτό που κάνω.  Δεν κρύβω ότι τότε είχα πειραχτεί.  Δεν μου άρεσε αυτός ο χαρακτηρισμός γιατί δεν θεωρώ γενικά τον εαυτό μου φανατικό με τίποτα (εντάξει εκτός ίσως από την Εθνική Ελλάδος) και μετά την εφηβία μου, που τα ήξερα όλα όπως κάθε έφηβος, έχω περιορίσει συνειδητά από το λεξιλόγιό μου φράσεις όπως "πάντα" "ποτέ" "απολύτως" "τίποτα" "πρέπει" "υποχρεωτικά" ή "1000%".  Είχα αντιδράσει λοιπόν λίγο αρνητικά στην κριτική του.  Αργότερα σκέφτηκα πως ο άνθρωπος απλά δεν βρήκε τη σωστή λέξη να εκφράσει αυτό που εννοούσε.  Ήθελε να πει πως μιλούσα με ΠΑΘΟΣ για αυτό που έλεγα.  Απλά ο νους του το ερμήνευε ως "φανατισμό".  Και ξέρω τώρα πως αν μου ξανασυμβεί κάτι τέτοιο πρέπει να πω "ευχαριστώ" για τη φιλοφρόνηση.

Ο Og Mandino λέει:  "Κάνε τα πάντα με αγάπη!"  Χρειάζεται να αγαπάει κανείς αυτό που κάνει για να το κάνει καλά.  Όσο και να ψάξουμε στην ιστορία δύσκολα θα συναντήσουμε κάποιον που μισούσε τη δουλειά του και πέτυχε κάτι σημαντικό ή αξιοσημείωτο.  Δύσκολα θα σκεφτούμε κάποιον που να κάνει κάτι με το ζόρι και να διαπρέπει σε αυτό.  Αντιθέτως θα δούμε πως όλες οι εξέχουσες φυσιογνωμίες της ιστορίας αγαπούσαν με Πάθος αυτό που πρέσβευαν.

Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα.  Επιστήμονες όπως ο Ιπποκράτης, ο Παπανικολάου, ο Edison, ο Einstein αγαπούσαν το αντικείμενό τους με πάθος και ήταν δεσμευμένοι στην προσφορά στην επιστήμη τους και στο κοινωνικό σύνολο.
Ο Καποδίστριας, ο Βενιζέλος, ο Gandhi, ο George Washington, ο Abraham Lincoln, ο Nelson Mandela, ο Martin Luther King, ο Malcolm X ήταν παθιασμένοι ηγέτες-αναμορφωτές, δεσμευμένοι να οδηγήσουν το λαό τους στην ελευθερία και την ευημερία.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Παρμενίων, ο Κολοκοτρώνης, ο Αχιλλέας, ο Ναπολέοντας, ο Eisenhower, ήταν στρατιωτικές ιδιοφυϊες και ηγετικές μορφές δεσμευμένοι στο σκοπό τους και στους ακολούθους τους.

Ο Δαλάι Λάμα, ο Ιησούς Χριστός, ο Μωάμεθ επίσης εμπνευσμένοι θρησκευτικοί ηγέτες, δεσμευμένοι στο όραμά τους, αγαπούσαν τον κόσμο με πάθος.
Ο Νίκος Γκάλης, ο Πύρρος Δήμας, ο Michael Jordan, ο Tiger Woods, ο Michael Schumacher, ο Lionel Messi, ο Sergei Bubka, ο Michael Phelps, ο Emil Zatopek, ο Jesse Owens, ο Mohamed Ali, ο Haile Gebrselassie, ο Pele, ο Diego Maradona είναι όλοι εμβληματικές μορφές για το άθλημά τους το οποίο υποστήριξαν με πάθος πετυχαίνοντας απίστευτα ρεκόρ στη διάρκεια της καριέρας τους αλλά ακόμα και μετά το τέλος της.
Ο Picasso, ο Van Gogh, ο Mozart, ο Beethoven, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζηδάκις, παθιασμένοι όλοι με την τέχνη τους άφησαν ανεξίτηλο το έργο τους κληρονομιά για όλες τις γεννιές που θα έρθουν.

Παρατηρώ σε όλα τα παραπάνω παραδείγματα ένα μαγικό συνδιασμό:  Αγάπη - Πάθος - Δέσμευση - Προσφορά. 
Ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους που έχω σηναντήσει και θεωρώ δάσκαλό μου μου είπε.  "Για να κάνεις τη διαφορά στη ζωή σου και στη ζωή των ανθρώπων που αγαπάς πρέπει να αγαπήσεις αυτό που ήδη κάνεις, ή να βρεις αυτό που αγαπάς και να το κάνεις επάγγελμα."  Επειδή γνωρίζω πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κάνουν κάτι το οποίο αγαπούν, θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που κάνω αυτό που αγαπώ με πάθος.  Έχω την ευτυχία να βοηθώ ανθρώπους!  Να αγγίζω τις ζωές συνανθρώπων μου και να τις σπρώχνω εκατοστό με το εκατοστό στη βελτείωση.  Να κάνω τη διαφορά σε ανθρώπινες ζωές.  Και το ειλικρινές "ευχαριστώ" που θα ακούσω είναι κάτι το οποίο δεν αγοράζεται.  Είναι ανεκτίμητο!  Η υπέρτατη ανταμοιβή!

 Ο Mark Hughes είπε:  "΄Να νοιάζεστε περισσότερο για τους ανθρώπους που συναντάτε και πώς θα τους βοηθήσετε να πετύχουν τους στόχους τους, παρά για τα χρήματα που θα κερδίσετε.  Και με μαγικό τρόπο θα κερδίσετε έτσι τόσα χρήματα που δεν μπορείτε καν να ονειρευτείτε!"