Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Φόβος: αυτός ο άγνωστος...φίλος μου!

Ο φόβος είναι ένα ένστικτο επιβίωσης που υπάρχει από τη δημιουργία του κόσμου, σε όλα τα πλάσματα στη γη.  Δεν υπάρχει πλάσμα που να μη φοβάται.  Συνεπώς δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη φοβάται.  Δεν είναι κάτι καινούργιο.  Δεν είναι κάτι που αφορά λίγους.  Δεν είναι επίσης κάτι που αφορά μόνο το ένα φύλλο όπως έχει επικρατήσει σε ορισμένες κοινωνίες ως προκατάληψη.  "Φοβούνται ρε οι άντρες;"  Ναι φοβούνται!  Και το δείχνουν με την αναποφασιστικότητά τους, με το δισταγμό, με την αδράνεια, με την αναβλητικότητα, με το να κάνουν λιγότερο σημαντικά ή δευτερεύοντα πράγματα αποφεύγοντας να κάνουν τα επείγοντα και τα σημαντικά.  Το ότι δεν το εκφράζουν με λέξεις δεν σημαίνει πως δεν το νιώθουν.

Επομένως όλοι ξεκινάμε από την ίδια αφετηρία.  Το ίδιο δεδομένο.  Φοβόμαστε.  Τι είναι αυτό που φοβόμαστε;  Φοβόμαστε τον πόνο.  Είτε το σωματικό είτε τον ψυχολογικό.  Ο σωματικός πόνος είναι κάτι το κατανοητό, και παρότι όλοι γνωρίζουμε παραδείγματα ανθρώπων που αψήφησαν τον σωματικό πόνο και έδωσαν τη ζωή τους για κάποιες αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία και η ανεξιθρησκεία, το να μην θέλει κάποιος να τον βιώσει είναι φυσιολογικό.

Ο ψυχολογικός πόνος όμως είναι μια άλλη υπόθεση.  Αφορά την καθημερινή μας ζωή και όχι την επιβίωσή μας.  Φοβόμαστε να μην πληγωθούμε και δεν αγαπάμε, ή δεν προχωράμε σε μια σχέση.  Φοβόμαστε την απόρριψη και δεν εκφράζουμε ανοιχτά τις απόψεις μας για να είμαστε αρεστοί.  Φοβόμαστε τον χλευασμό από το περιβάλλον μας ("τι θα πει ο κόσμος") και δεν δοκιμάζουμε κάτι πέρα από τα παραδοσιακά.  Φοβόμαστε την άρνηση και δεν απευθύνουμε την ερώτηση.  Φοβόμαστε τα όχι και δεν προτείνουμε.  Δεν κάνουμε μια ακόμα προσπάθεια να πουλήσουμε το προϊόν ή την υπηρεσία μας και προτιμούμε να παρατήσουμε την προσπάθεια.  Μένουμε καθηλωμένοι και αδρανείς μήπως πονέσουμε ψυχολογικά και ξεχνάμε εντελώς την ανταμοιβή.  Το όφελος που θα έχουμε αν συνεχίσουμε και επιτύχουμε.  Το αντικίνητρο του φόβου είναι δυνατότερο από το κίνητρο της ανταμοιβής.  Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η ανταμοιβή είναι λιγότερο σημαντική στην πραγματικότητα.  Γιατί στην ουσία ο φόβος δεν είναι πραγματικός αλλά η ανταμοιβή είναι.  Απλά χρειάζεται να πληρώσουμε ένα τίμημα για την επιτυχία.  Δεν έρχεται τζάμπα.
Όλοι συνεπώς φοβόμαστε.  Αλλά όλοι έχουμε και την ίδια επιλογή να κάνουμε.  Και η επιλογή αυτή εξαρτάται απόλυτα από εμάς.
Μπορούμε να παραδεχτούμε πως φοβόμαστε και ο φόβος αυτός μας παραλύει οπότε υποτασσόμαστε σε αυτόν.  Τότε ο φόβος πάντα θα μας νικάει.  Θα είναι αιώνιος εχθρός μας.  Κύριος του μυαλού μας.  Η δύναμη της σκέψης μας είναι εντελώς ανίσχυρη μπροστά στο φόβο.
"Όποιος φοβάται να πλησιάσει την κυψέλη δεν είναι άξιος της κυρήθρας" - William Shakespeare

Ή μπορούμε να παραδεχτούμε πως φοβόμαστε αλλά εναντιωνόμαστε και καταπολεμάμε το φόβο μας.  Κάθε φορά που φοβόμαστε περνάμε στη δράση.  Κάνουμε ό,τι φοβόμαστε.  Και πάντα θα νικάμε το φόβο.  Γιατί η διάνοιά μας είναι απείρως ισχυρότερη του φόβου.  Είμαστε φτιαγμένοι ανώτεροι από κάθε δυσκολία.  Είμαι άνθρωπος σημαίνει πως "Άνω Θρώσκω" δηλαδή κοιτάζω ψηλά.  Επομένως είμαστε φτιαγμένοι με την ικανότητα να υπερισχύουμε του φόβου και κάθε δυσκολίας που αντιμετωπίζουμε.  Δεν προοριζόμαστε να σκύβουμε το κεφάλι στο φόβο.  Είμαστε εξ'ορισμού πλασμένοι για μεγάλα πράγματα.  Είμαστε φτιαγμένοι νικητές.  Είμαστε φτιαγμένοι να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Και τελικά ανακαλύπτουμε πως ο φόβος δεν ήταν πραγματικός.  Δεν υπήρχε εξ'αρχής.  Ήταν απλά μέσα στο μυαλό μας.  Και έρχεται η ανταμοιβή και συνειδητοποιούμε πως άξιζε τον κόπο!  Άξιζε που πληρώσαμε το τίμημα γιατί όταν πήραμε τελικά το ναι, η ηθική ικανοποίηση που νιώσαμε δεν μπορεί να πληρωθεί με κανένα ποσό.  Είναι ανεκτίμητη.  Και είναι πραγματική.  Άλλωστε όλοι ξέρουμε πως "Ό,τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο."  Και για να αξίζουμε την ανταμοιβή πρέπει να πληρώσουμε το τίμημα.

Αποκτώντας λοιπόν τη συνήθεια να ακολουθούμε  κάθε φορά τον φόβο μας, τον υποτάσσουμε στη διάνοιά μας.  Συμφιλιωνόμαστε μαζί του.  Προγραμματίζουμε τον εγκέφαλό μας ότι όπου υπάρχει φόβος υπάρχει και ανταμοιβή.  Και έτσι γίνεται φίλος και σύμμαχός μας προς την επιτυχία.  Μας οδηγεί σε αυτήν.  Είναι απαραίτητος σύντροφος στην πορεία μας προς αυτήν.   Μας σμιλεύει ως χαρακτήρες.  Μας βελτειώνει και μας δυναμώνει ως προσωπικότητες.  Μας δίνει κουράγιο γιατί ξέρουμε πως αφού τα καταφέραμε στο παρελθόν να ανταπεξέλθουμε ενάντια στις αντιξοότητες, θα τα καταφέρουμε και πάλι.  Βγάζει από μέσα μας τον καλύτερο εαυτό μας.  Και στο τέλος μας ανταμείβει.  Τι περισσότερο μπορεί να αποζητά κανείς από ένα καλό φίλο;
"Κατακτήστε το φόβο σας και σας υπόσχομαι πως θα κατακτήσετε το θάνατο!" - Μέγας Αλέξανδρος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου