Κάποιος είπε πως είτε θα έχεις δίκιο είτε λεφτά στην τσέπη. Σπάνια και τα δύο μαζί. Η αλήθεια είναι ότι εξαρτάται από το επιχείρημα που οικειοποιείσαι του οποίου την ισχύ προσπαθείς να αποδείξεις στο δικαστήριο δικαίωσης του εαυτού σου και από το αν το επιχείρημα αυτό είναι υπέρ σου ή εναντίον σου. Εξηγώ:
Αν υπερασπίζεσαι το επιχείρημα πως δεν μπορείς να βελτιώσεις τα οικονομικά σου λόγω της κρίσης, των ανύπαρκτων ευκαιριών, της πολιτικής της εταιρίας στην οποία εργάζεσαι, της ακρίβειας, της έλειψης χρημάτων και ελεύθερου χρόνου, της ασταθούς πολιτικής σκηνής στη χώρα, της γενικής έλειψης ρευστότητας ή της ανεργίας σου, εύκολα θα αποδείξεις ότι έχεις δίκιο. Και θα έχεις και ένα σωρό μάρτυρες να σε υποστηρίξουν στο δικαστήριο της δικαίωσης του εαυτού σου. Λένε το ίδιο παραμύθι στον εαυτό τους για να νιώσουν καλά. Έχεις δίκιο! Μπράβο σου! Το απέδειξες! Αλλά δεν έχεις λεφτά στην τσέπη. Το επιχείρημα ήταν εξαρχής εναντίον σου. Και καθώς πάει κόντρα στον συμπαντικό νόμο πως μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ό,τι σκεφτούμε και πως δεν υπάρχει κάτι αδύνατο να πραγματοποιηθεί, η ταινία που προβάλουμε καθημερινά στην οθόνη του μυαλού μας παίρνει σάρκα και οστά ως η καθημερινότητα που ζούμε. Δημιουργούμε μόνοι μας τον εφιάλτη μέσα στον οποίο ζούμε. Προτείνω να αρχίσουμε να γράφουμε ένα διαφορετικό σενάριο για τη ζωή μας.
Το επιχείρημά μου στο δικαστήριο δικαίωσης του εαυτού μου είναι το εξής...εξωφρενικό: Είμαι ο κύριος της ζωής και των οικονομικών μου και έχω την απόλυτη ευθύνη των αποτελεσμάτων μου. Αφαιρώ την ευθύνη από όλους τους άλλους. Το περιβάλλον κρίσης κρύβει πολλές ευκαιρίες τις οποίες αναζητώ και αξιολογώ χωρίς να ζητήσω τη γνώμη του περιβάλλοντός μου και τις εκμεταλλεύομαι τώρα. Απελευθερώνομαι από τα δεσμά της γνώμης των άλλων για το πως θα ζήσω τη ζωή μου. Στις ίδιες κοινωνικές, πολιτικές και φορολογικές συνθήκες κάποιοι πάντα θα κλαίγονται και κάποιοι πάντα θα ευημερούν. Εγώ από σήμερα ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Μόνος μου αποφασίζω που θα διοχετεύσω το χρόνο μου, την ενέργειά μου και τα χρήματά μου. Έχω άπλετο χρόνο να κάνω αυτό που θέλω να κάνω, είμαι ενέργεια και δεν υπολογίζω το κόστος των χρημάτων που θα βγουν από την τσέπη μου αλλά την αξία που θα μου αποφέρουν παίρνοντας το υπολογισμένο ρίσκο που απαιτείται. Είμαι πρόθυμος να κάνω σήμερα αυτό που οι περισσότεροι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν (μέσα στα πλαίσια της ακεραιότητας και του ήθους μου) για να έχω αύριο αυτό που οι περισσότεροι ποτέ δεν θα αποκτήσουν. Η σημερινή μου κατάσταση δεν είναι το τέλος του δρόμου αλλά ένα προσωρινό σκαλοπάτι που με γεμίζει εμπειρίες και δυναμώνει το χαρακτήρα μου.
Ο δρόμος είναι μοναχικός και δεν έχω πολλούς να με υπερασπιστούν μέσα στο δικαστήριο δικαίωσης του εαυτού μου αλλά εγώ ξέρω ότι έχω δίκιο. Και σε αυτή την περίπτωση, όταν αυτό αποδειχτεί, θα έχω και λεφτά στην τσέπη. Το επιχείρημα ήταν εξ'αρχής υπέρ μου. Και πέρασα και καλύτερα στη διάρκεια του ταξιδιού καθώς ζούσα "στον κόσμο μου τον ονειρικά φτιαγμένο" όπως με χλεύασαν πολλοί. Ήμουν θετικός, με προσδοκίες, στόχους, πλάνο δράσης και αίσθηση της αποστολής μου. Ήμουν ζωντανός. Δεν περίμενα απλά να πεθάνω.
Φαντάσου πως βρίσκεσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι περιμένοντας το τέλος. Και γύρω σου τα φαντάσματα των ιδεών και των ονείρων σου, των ικανοτήτων και των ταλέντων που σου έδωσε η ζωή.
Και πως για οποιονδήποτε λόγο, δεν έδρασες ποτέ πάνω στις ιδέες σου, δεν κυνήγησες ποτέ το όνειρό σου, δεν χρησιμοποίησες ποτέ τα ταλέντα σου, δεν γνωρίσαμε ποτέ τις ηγετικές σου ικανότητες, δεν ακούσαμε τη φωνή σου, δεν έγραψες ποτέ εκείνο το βιβλίο.
Και στέκονται εκεί γύρω σου κοιτώντας σε με τα μεγάλα θυμωμένα μάτια τους και σου λένε...ήρθαμε σε σένα και μόνο εσύ θα μπορούσες να μας δώσεις ζωή! Τώρα πρέπει να πεθάνουμε μαζί με σένα για πάντα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι- αν εσύ πέθαινες σήμερα, ποιες ιδέες, ποια όνειρα, ποιες ικανότητες, ποια ταλέντα, ποια χαρίσματα θα πέθαιναν μαζί σου; - Les Brown
Αν υπερασπίζεσαι το επιχείρημα πως δεν μπορείς να βελτιώσεις τα οικονομικά σου λόγω της κρίσης, των ανύπαρκτων ευκαιριών, της πολιτικής της εταιρίας στην οποία εργάζεσαι, της ακρίβειας, της έλειψης χρημάτων και ελεύθερου χρόνου, της ασταθούς πολιτικής σκηνής στη χώρα, της γενικής έλειψης ρευστότητας ή της ανεργίας σου, εύκολα θα αποδείξεις ότι έχεις δίκιο. Και θα έχεις και ένα σωρό μάρτυρες να σε υποστηρίξουν στο δικαστήριο της δικαίωσης του εαυτού σου. Λένε το ίδιο παραμύθι στον εαυτό τους για να νιώσουν καλά. Έχεις δίκιο! Μπράβο σου! Το απέδειξες! Αλλά δεν έχεις λεφτά στην τσέπη. Το επιχείρημα ήταν εξαρχής εναντίον σου. Και καθώς πάει κόντρα στον συμπαντικό νόμο πως μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ό,τι σκεφτούμε και πως δεν υπάρχει κάτι αδύνατο να πραγματοποιηθεί, η ταινία που προβάλουμε καθημερινά στην οθόνη του μυαλού μας παίρνει σάρκα και οστά ως η καθημερινότητα που ζούμε. Δημιουργούμε μόνοι μας τον εφιάλτη μέσα στον οποίο ζούμε. Προτείνω να αρχίσουμε να γράφουμε ένα διαφορετικό σενάριο για τη ζωή μας.
Το επιχείρημά μου στο δικαστήριο δικαίωσης του εαυτού μου είναι το εξής...εξωφρενικό: Είμαι ο κύριος της ζωής και των οικονομικών μου και έχω την απόλυτη ευθύνη των αποτελεσμάτων μου. Αφαιρώ την ευθύνη από όλους τους άλλους. Το περιβάλλον κρίσης κρύβει πολλές ευκαιρίες τις οποίες αναζητώ και αξιολογώ χωρίς να ζητήσω τη γνώμη του περιβάλλοντός μου και τις εκμεταλλεύομαι τώρα. Απελευθερώνομαι από τα δεσμά της γνώμης των άλλων για το πως θα ζήσω τη ζωή μου. Στις ίδιες κοινωνικές, πολιτικές και φορολογικές συνθήκες κάποιοι πάντα θα κλαίγονται και κάποιοι πάντα θα ευημερούν. Εγώ από σήμερα ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Μόνος μου αποφασίζω που θα διοχετεύσω το χρόνο μου, την ενέργειά μου και τα χρήματά μου. Έχω άπλετο χρόνο να κάνω αυτό που θέλω να κάνω, είμαι ενέργεια και δεν υπολογίζω το κόστος των χρημάτων που θα βγουν από την τσέπη μου αλλά την αξία που θα μου αποφέρουν παίρνοντας το υπολογισμένο ρίσκο που απαιτείται. Είμαι πρόθυμος να κάνω σήμερα αυτό που οι περισσότεροι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν (μέσα στα πλαίσια της ακεραιότητας και του ήθους μου) για να έχω αύριο αυτό που οι περισσότεροι ποτέ δεν θα αποκτήσουν. Η σημερινή μου κατάσταση δεν είναι το τέλος του δρόμου αλλά ένα προσωρινό σκαλοπάτι που με γεμίζει εμπειρίες και δυναμώνει το χαρακτήρα μου.
Ο δρόμος είναι μοναχικός και δεν έχω πολλούς να με υπερασπιστούν μέσα στο δικαστήριο δικαίωσης του εαυτού μου αλλά εγώ ξέρω ότι έχω δίκιο. Και σε αυτή την περίπτωση, όταν αυτό αποδειχτεί, θα έχω και λεφτά στην τσέπη. Το επιχείρημα ήταν εξ'αρχής υπέρ μου. Και πέρασα και καλύτερα στη διάρκεια του ταξιδιού καθώς ζούσα "στον κόσμο μου τον ονειρικά φτιαγμένο" όπως με χλεύασαν πολλοί. Ήμουν θετικός, με προσδοκίες, στόχους, πλάνο δράσης και αίσθηση της αποστολής μου. Ήμουν ζωντανός. Δεν περίμενα απλά να πεθάνω.
Φαντάσου πως βρίσκεσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι περιμένοντας το τέλος. Και γύρω σου τα φαντάσματα των ιδεών και των ονείρων σου, των ικανοτήτων και των ταλέντων που σου έδωσε η ζωή.
Και πως για οποιονδήποτε λόγο, δεν έδρασες ποτέ πάνω στις ιδέες σου, δεν κυνήγησες ποτέ το όνειρό σου, δεν χρησιμοποίησες ποτέ τα ταλέντα σου, δεν γνωρίσαμε ποτέ τις ηγετικές σου ικανότητες, δεν ακούσαμε τη φωνή σου, δεν έγραψες ποτέ εκείνο το βιβλίο.
Και στέκονται εκεί γύρω σου κοιτώντας σε με τα μεγάλα θυμωμένα μάτια τους και σου λένε...ήρθαμε σε σένα και μόνο εσύ θα μπορούσες να μας δώσεις ζωή! Τώρα πρέπει να πεθάνουμε μαζί με σένα για πάντα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι- αν εσύ πέθαινες σήμερα, ποιες ιδέες, ποια όνειρα, ποιες ικανότητες, ποια ταλέντα, ποια χαρίσματα θα πέθαιναν μαζί σου; - Les Brown
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου